Os animais non razoan, non teñen intelixencia

       Os animais non razoan, non teñen                                    intelixencia.                           

¤Que é razoar? quen razoa? Razoar é usar a lóxica para chegar a unha conclusión válida a partir dunhas premisas, e iso é o que poñemos en práctica para resolver problemas. Polo tanto podemos comprobar que, en menor ou maior grado, o razonamiento está presente en todos os seres sintientes.

Algunhas persoas din que «quenes non son humanos non razoan (non son intelixentes)». Por exemplo, segundo René Descartes (1596-1650): «A razón ou o xuízo é a única cousa que nos fai homes e distínguenos dos animais». Estas persoas non adoitan aclarar a que se refiren con «razoar», pois si aclaráseno entón poderiamos realizar unha proba a cada humano e a cada animal non humano para comprobar si cada un deles pode razoar. Si non se define claramente en que consiste «razoar», e polo tanto como se comproba, entón non se pode afirmar que un ser pode razoar ou non. Razoar é usar a Lóxica para chegar a unha conclusión válida a partir dunhas premisas, e iso é o que poñemos en práctica para resolver problemas. Polo tanto podemos comprobar que, en menor ou maior grado, o razonamiento está presente en todos os seres sintientes. Por exemplo, «si hai comida sobre a mesa e quero comela entón debo subir á mesa» sería un exemplo de razonamiento; razóese con palabras ou con imaxes[1]. E ser máis ou menos intelixente ten que ver coa profundidade do razonamiento, por exemplo optimizando o xeito de resolver o problema. Si non se usa a falacia ecolóxica[2] entón comprobamos que existen animais non humanos que razoan máis que bebés humanos, que pícaros, que algúns humanos con deficiencia intelectual, máis que algúns seniles, etc. Os suxeitos necesitan razoar para poder sobrevivir, pois sempre deben elixir entre multiples opcións. As plantas non teñen conciencia[3], polo cal non teñen que elixir entre multiples opcións, non razoan pero, do mesmo xeito que os animais, posúen un sistema de autoregulación chamado «homeóstasis» que «mira» pola súa supervivencia. A continuación mostramos a evidencia de razonamiento en animais non humanos. Algunhas persoas din que si alguén non razoa ou razoa menos entón é éticamente correcto explotalo e matalo. Por exemplo, Aristóteles (384 a.C - 322 a.C.) no seu libro «Política» (1252 a-b) xustifica a escravitude en base á capacidade de razoar: «A natureza, tendo en conta a necesidade da conservación, creou a uns seres para mandar e a outros para obedecer. quixo que o ser dotado de razón e de previsión mande como dono, así como tamén que o ser capaz polas súas facultades corporais de executar as ordes, obedeza como escravo...». El foi quen creou a expresión «animal racional» para referirse aos humanos. Posteriormente, Immanuel Kant (1724-1804) dixo que todos os humanos son racionais porque son axentes morais/éticos pero, segundo esta definición de «racional», os nenos pequenos, os humanos con minusvalía intelectual e outros humanos non serían racionais. Debido a devandita definición de «racional», Kant considerou erróneamente que quen non son humanos non razoan e inferiu erróneamente que si alguén non razoa entón non é un fin en si mesmo, senón un medio para un fin, polo que é éticamente correcto explotalo e matalo para satisfacer aos «seres racionais». Nun artigo demostrase que o deber de respectar a outros seres non se infere do feito de que sexan axentes morais/éticos, senón da existencia de intereses. O libro «Morals, reason and animals», escrito por Steve F. Sapontzis, argumenta extensamente contra a idea de que a capacidade de razoar deba ser considerada éticamente importante e tamén examina as consecuencias que se seguen de asumir ese erro.